در این مقاله به نحوه انجام تنفس در آساناها یا وضعیت های تمرینی و بدنی یوگا از دیدگاه استاد مسعود مهدوی پور می پردازیم:
از امروز هر کدام از حرکات را که انجام می دهید، تنفس را به شکل زیر کنترل کنید:
هر گاه بدن به جلو خم می شود یا عضوی از بدن پایین می آید، قبل از حرکت، دم کاملی انجام دهید و در طول این حرکت، به آرامی و با شمارش، هوا را از بینی خارج کنید و هرگاه بدن به عقب خم می شود یا عضوی از بدن مانند دست ها یا پاها بالا می روند، قبل از اجرای آن بازدم کاملی انجام دهید و در طول حرکت، عمل دم را با شمارش انجام دهید و در حین مکث در هر حالت تنفس ها باید عادی و دم و بازدم به طور طبیعی انجام شود و اگر در هنگام مکث در هر حالتی احساس کردید که عمل تنفس به سختی انجام می شود و یا به طور غیر ارادی در سینه حبس می شود، دلیلش این است که فشاری که به بدن می آورید، بیش از توانایی شماست.
پس به این نکته توجه کرده حرکات را مطابق ظرفیت حیاتی خود تنظیم کنید، زیرا انجام دادن تمرینات یوگا در چنین شرایطی نمی تواند مفید باشد.
در انجام دادن حرکات یوگا همواره سعی کنید که بدن و تنفس ها در فشار و ناراحتی نباشد زیرا کوچکترین احساس منفی در آن ها نشان دهنده نقص در عملکرد حرکتی است که انجام می دهید. هنگامی که در حال رفتن به حالتی و یا در حال بازگشت از آن هستید، سعی کنید که توجه تان به تنفس و آهنگ حرکت بدن متمرکز باشد و با شمارشی که در ذهن انجام می دهید، زمان آن را دو برابر کنید. در ضمن مراقب باشید که تنفس تان تحت کنترل شما و آرام باشد. زمانی که در یک حالت مکث می کنید، فکر خود را به تنفس ها و بخش هایی از بدن تان که تحت تاثیر کشش و یا انقباض هستند، متمرکز کنید با این کار محتویات ذهن شما به جای تفرقه و حواس پرتی تحت تاثیر پوشش اراده قرار می گیرد.
بر اثر توجه بدون انقطاع به نقاط تحت تاثیر بدن، انرژی مثبت و سازنده ای در آن بخش ها جاری می شود که موجب آثار شگفت انگیز مثبتی در آن بخش ها خواهد شد. همچنین بر اثر تمرین روزانه و پرئرش دقت و توجه، ارتباط ذهن با بدن قوی شده، پس از مدتی نه تنها میزان آگاهی بر بدن افزایش می یابد، بلکه موضوع تمرکز در ذهنتان نیز قوی تر و روشن تر می شود. در این شرایط به هر بخشی از بدن که متمرکز می شوید چنان ذهن شما را به خود جلب می کند که امکان نفوذ افکار متفرقه کمتر خواهد شد.
کسی که در انجام تمرینات روزانه خود حرکات بدنی را با تنفس ها هماهنگ می کند و با کوشش درونی از حواس پرتی جلوگیری می نماید، در حقیقت حضور ذهن، هماهنگ نمودن ذهن و بدن، و بودن در لحظه حال را به تمامی واحدهای ذهن و یاخته های بدن خود آموزش می دهد.
